จง 'ขอ' แล้วจะได้!

มัทธิว [7:7] "จงขอแล้วจะได้ จงหาแล้วจะพบ จงเคาะแล้วจะเปิดให้แก่ท่าน

คือข้อพระคัมภีร์ที่คริสเตียนรู้จักกันดี ที่ได้นำคริสเตียนไปสู่การให้ความสำคัญกับการอธิษฐาน จนบางครั้งการอธิษฐานได้กลายเป็นกิจกรรมที่คริสเตียนกระทำเป็นธรรมบัญญัติไปโดยไม่รู้ตัว

แต่ผมขอนำกลับไปสู่พื้นฐานแรกสุดของพระธรรมตอนนี้ซึ่งผมเชื่อว่าคือสิ่งที่พระเจ้าต้องการให้เราเข้าใจก็คือ

การตระหนักว่าหนทางที่จะได้รับจากพระเจ้าก็คือการ 'ขอ' ไม่ใช่การ 'ทำให้ได้' ตระหนักว่าการได้รับนั้นขึ้นกับผู้ให้ไม่ใด้ขึ้นกับผู้รับ ตระหนักว่าไม่ได้ขึ้นอยู่กับการกระทำตัวให้สมควรได้รับ

ยกตัวอย่างเช่น ทุกท่านที่ทำงานกินเงินเดือน พอทำงานครบเดือนแล้วได้รับเงินเดือน ก็คงไม่ได้คิดว่าเงินเดือนนั้นคือของขวัญ เพราะคุณเป็นผู้ทำงานแลกมา คุณก็คิดว่านั่นคือสิ่งที่คุณสมควรได้รับ

ผมเชื่อว่าความหมายแรกสุดที่พระเจ้าบอกว่า จง 'ขอ' แล้วจะได้ นั่นก็คือให้เราตระหนักว่าพระเจ้าให้ทุกสิ่งแก่เราโดยไม่คิดมูลค่า มันคือของขวัญ มันคือสิ่งที่เราไม่สมควรได้รับแต่พระองค์ทรงประทานให้แก่เรา

ดังนั้นเหตุผลที่เราไม่ได้ในสิ่งที่เราอธิษฐานก็เป็นเพราะแท้จริงเราไม่ได้ 'ขอ' นั่นเอง ดังในยากอบ 4:2 ".. ท่านไม่มีเพราะท่านไม่ได้ขอ" เราไม่ได้ขอก็เพราะเรามัวแต่พยายามทำตัวให้สมควรได้รับอยู่นั่นเอง!